საქართველოში სოფლის მეურნეობის ცალკეული დარგების, განსაკუთრებით მემცენარეობის, შემდგომი განვითარებისთვის საჭიროა მაღალხარისხიანი და უხვმოსავლიანი კულტურების გამოყენება, თანამედროვე ტექნოლოგიებისა და ტექნიკის დანერგვა, რაც მნიშვნელოვნად აამაღლებს მოსავლიანობას, პროდუქციის ხარისხობრივ მაჩვენებლებს და მათ კონკურენტუნარიანობას საერთაშორისო ბაზარზე.
ზემოაღნიშნული მიმართულებების შესაბამისად საჭიროა მედაფნეობაშიც მოხდეს შესაბამისი ცვლილებები, რაც განვითარების დიალექტის თვალსაზრისით ობიექტური მოვლენაა.
მედაფნეობის შემდგომი განვითარებისა და რენტაბელობის ამაღლების მიზნით საჭიროა შემდეგი კომპლექსური ღონისძიებების განხორციელება:
• დაფნის კულტურის მაღალმოსავლიანი, ადვილად-მექანიზებადი და მაღალეთერზეთოვანი ჯიშების წარმოებაში გამოყენება;
• დაფნის ძირითადი პროდუქციის, მშრალი ფოთლის წარმოების რაციონალური ენერგორესურსდამზოგი ტექნოლოგიის დამუშავება და წარმოებაში გამოყენება;
• დაფნის კულტურის მოვლა-მოყვანის და მშრალი ფოთლის წარმოების სასოფლო-სამეურნეო და ტექნოლოგიური ოპერაციების ოპტიმალური აგროტექნიკისა და რეჟიმების შერჩევა;
• მძიმე, შრომატევადი ოპერაციების მექანიზაცია და ავტომატიზაცია.
აღნიშნული ღონისძიებების კომპლექსური გადაწყვეტა და მათი პრაქტიკული განხორციელება საშუალებას მოგვცემს, მნიშვნელოვნად შევამციროთ დაფნის პროდუქციის თვითღირებულება და მედაფნეობა კვლავ საქართველოს სოფლის მეურნეობის ერთ-ერთ მაღალრენტაბელურ დარგად გავხადოთ.